Vrijdagmiddag 12 maart 15.00 uur,.. het verlossende mailtje kwam binnen: GESLAAGD!
Wat een heerlijkheid. Op dat moment lijkt het even heel normaal. Maar als je dan achterom kijkt welke weg ik heb bewandeld, dan is een schouderklop op eigen schouder meer dan terecht.
Tijdens die weg heb ik veel steun gehad. Niet alleen van mijn collegae, vrienden, gezin,… Nee misschien wel het meest aan Francine. Wat een heerlijke vrouw!!! Oprecht, eerlijk, betrokken, kundig,… gewoon zeggen waar het op staat en wat je moet doen.
Zonder haar op de achtergrond had ik het nooit gered. Ze geeft je net dat extra duwtje, stimulans en kritische noot. Ik had er misschien zelfs nog meer uit kunnen halen, als ik haar nóg meer had ingeschakeld. Maar onbewust was ze altijd bij me.
Zonder een ander opleidingsinstituut te benoemen, ik weet wel welke ik aanraad voor de laatste fase. Neem een kijkje bij Francine Verbiest!!
Dank je wel Francine, wat ben ik blij met je geweest.
En nog blijer dat ik mij nu KRMT’er mag noemen. Nu meters maken en verder knallen.
